Yorn Theary (24) werkt sinds vier jaar in de Din Han fabriek waar onder meer kleding voor Adidas wordt geproduceerd. Ze werkt tien tot twaalf uur per dag, zes dagen per week. Inclusief overwerk verdient ze 220 tot 230 Amerikaanse dollar (ca. 178 euro) per maand. “Als de sportmerken ervoor zouden zorgen dat wij een goed minimumloon hebben, hoeven wij niet langer iedere dag over te werken om te overleven.”
Ontslag omwille van vakbondsactiviteit
In het voorjaar van 2015 besloot Yorn Theary een lokale afdeling van de vakbond C.CAWDU op te richten. “We stonden in die tijd onder grote druk van het management. Onze ploegbazen scholden ons uit en werden ontzettend kwaad als je een kleine fout maakte. Eerder hadden we al een vakbond in de fabriek, maar die deed niets voor de arbeiders. We bedachten dat we een nieuwe vakbond nodig hadden om voor onze rechten op te komen.” Dat besluit werd Theary niet in dank afgenomen. Het management ontsloeg de productieleidster van de snijafdeling, een actie waartoe fabrieken regelmatig overgaan als arbeiders zich aansluiten bij een onafhankelijke vakbond. “Ze zeiden dat er geen werk meer voor me was, maar dat sloeg nergens op. We hadden het ontzettend druk en moesten elke dag overwerken om het werk af te krijgen. De echte reden voor mijn ontslag was dat ik een vakbond had opgericht.”
Moeizame vakbondswerking
Een poging van C.CAWDU om Theary weer aan de slag te krijgen via het Ministerie van Arbeid mislukte. Pas nadat de vakbond Adidas had aangespoord in gesprek te gaan met de fabriek, werd ze weer aangesteld. Nu heeft ze het recht om namens de vakbond voor haar collega’s op te komen. “Het is ontzettend lastig om iets te organiseren. Ik word continu in de gaten gehouden en soms maken ze foto’s van me als ik met een collega sta te praten. Ze maken het me zo moeilijk mogelijk om meer vakbondsleden te verzamelen. We hebben nu 420 vakbondsleden in de fabriek. Maar met tweeduizend arbeiders in de fabriek is dat vaak niet genoeg om een vuist te maken.”
Kindje verloren door slechte werkomstandigheden
Net als veel van haar collega’s betwijfelt Theary of merken als Adidas, Puma en Reebok voldoende op de hoogte zijn van de echte situatie in de fabrieken. “Ik zou graag zien dat zij de echte situatie kennen. Als de merken ervoor zorgen dat wij een goed minimumloon hebben, hoeven wij niet langer iedere dag over te werken om te overleven.” De arbeidster slaakt een zucht. In juni beviel ze van haar tweede kind. Het werd in zwakke gezondheid geboren en overleed een maand na de geboorte. “Een dag vóór de geboorte stond ik nog in de fabriek. Omdat het er smerig is en er een slecht klimaat heerst, had ik in die tijd vaak maagproblemen. Volgens de dokter heeft dat mijn kind het leven gekost.”
